مناسب سازی فضای تردد معلولان جسمی حرکتی در چند سال اخیر همیشه در کارگروه های مختلف در کشور بحث بوده است اما اگر ترددی کوتاه در خیابان ها و معابر شهرها داشته باشیم آنچه دیده می شود یک رویای فراموش شده است. معلولان مانند سایر آحاد جامعه دارای این حق شهروندی هستند که بتوانند به راحتی در خیابان ها، معابر و ساختمان ها بدون مشکل و مانع تردد داشته باشند. به نظر می رسد در فضای شهری موجود مناسب سازی فضاها برای تردد معلولان پیشرفت قابل توجهی نداشته و شاهد کم توجهی دستگاه ها به این امر هستیم. به دنبال این کم توجهی، شاهد هستیم که معلولان در شهر ها در زمان حضور در خیابان ها، ساختمان ها و معابر، دچار مشکلات جدی هستند و حتی در بسیاری از موارد برای تردد به نیازمند کمک دیگران می باشند.
زمینه های مناسب سازی فضا برای تردد و عبور و مرور معلولان، طیف وسیعی از محل ها، مکان ها و موقعیت ها را در برمی گیرد که در خصوص اکثر آنها مناسب سازی محقق نشده است.
عدم مناسب سازی در فضای اداری و معابر عمومی
عدم فضا سازی مناسب جهت تردد فقط مربوط به خیابان ها و معابر نیست و در طراحی بخش قابل توجهی از دستگاه ها و ادارات نیز و این امر صورت نگرفته است.
به عنوان مثال، اکثر ادارات و دستگاه ها رمپ مناسبی برای تردد معلولان ندارند و اگر معلولان به عنوان ارباب رجوع به این محل ها مراجعه کنند، معمولا برای تردد نیازمند کمک دیگران خواهند بود.این مشکل در معابر عمومی نیز هویدا است.
زمینه های مناسب سازی فضا برای تردد و عبور و مرور معلولان، طیف وسیعی از محل ها، مکان ها و موقعیت ها را در برمی گیرد که از میان آنها می توان به پیاده روها، خط کشی های خیابان، پل های عابر و رمپ ها اشاره کرد.
اغلب پیاده روهای شهر ها به گونه ای هستند که تردد برای معلولان در آنها مشکل است و این امر در خصوص خط کشی های خیابان ها، پل های عابر و رمپ ها نیز صادق است.
اگر کمی تمرکز داشته باشیم در می یابیم که خط کشی های خیابان ها به گونه ای نیستند که معلولان بتوانند با سهولت در آنها تردد کنند و تمامی پل های عابر موجود نیز برای استفاده معلولان مناسب سازی نشده اند. اختلاف سطح زیاد در بخش های مختلف معابر و خیابان ها و ناهموار بودن سطح معابر و خیابان ها از دیگر مشکلات در این زمینه است. پله های داخل ساختمان های عمومی و دستشویی ها از دیگر مواردی است که در خصوص آنها ضرورت مناسب سازی شدن برای تردد معلولان در نظر گرفته نشده است.
دستگاه های خودپرداز و تلفن کارتی
طراحی اکثر دستگاه های خودپرداز نیز به گونه ای نیست که همه معلولان بتوانند از آنها استفاده داشته باشند. همین موضوع در مورد دستگاه های تلفن کارتی نیز محسوس است.
البته مشکلات در این زمینه، محدود به این موارد نیست و با نگاهی به گوشه و کنار شهرها شاهد مناسب سازی نشدن بسیاری از فضاها برای تردد معلولان هستیم. این یک واقعیت است که معلولان باید بتوانند مانند سایر افراد در خیابان ها و ساختمان ها تردد نمایند و از حقوق شهروندی برخوردار باشند مانند کشوره های توسعه یافته. کشوری مانند ژاپن از سال ها قبل، مناسب سازی فضا برای تردد معلولان را مد نظر و اقدامات مورد نیاز در این خصوص را در عمل انجام داده است. شعار دادن و بر دوش دیگران انداختن وظایف فقط اتلاف و قت و هزینه را در بحث مناسب سازی به دنبال دارد و هر دستگاهی باید به ضرورت های لازم برای تحقق مناسب سازی توجه لازم داشته باشد. به نظر می رسد توجه به بخش آموزش و استاندارد سازی مقررات بتواند در بحث فضا سازی معلولان روزنه هایی را باز کند. باید دوره های مناسب سازی فضا برای تردد معلولان برای اقشار ذیربط مانند کارشناسان، مهندسان، دست اندرکاران و مردم برگزار شود تا زمینه آشنایی با روشهای مناسب سازی فراهم گردد.
سعید عباسی ۵۹۸ 1393/09/08 21:24:10
محمودی 2288 1393/09/09 13:18:06